αλογικός

Φιλοσοφικός όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σοπενάουερ και τον Χάρτμαν, ο οποίος χαρακτηρίζει οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τα πλαίσια των κανόνων και των αρχών της λογικής, στην οποία υπάγονται από τον ανθρώπινο λόγο όσα έχουν συνειρμό σε χρόνο και τόπο. Δεν είναι αντίθετος του όρου λογικός, ούτε και συνώνυμος με τους όρους άλογος, παράλογοςυπέρλογος. Στην πραγματικότητα, κάθε πράγμα υπακούει στους κανόνες της δικής του λογικής και από την άποψη αυτή δεν υπάρχει τίποτα που να είναι α., ενώ αυτό που για την ανθρώπινη λογική είναι –σε καθορισμένο χρόνο και τόπο– α. μπορεί στην εξέλιξη να ενταχθεί στους κανόνες της. Έτσι, η αξία του όρου α. δεν είναι οριστική και μόνιμη. Στον όρο αυτό υπάγεται και η θεία αποκάλυψη των θρησκειών, που βρίσκεται έξω από χρόνο και τόπο και είναι αντικείμενο πίστης και όχι λογικής. Α. επίσης είναι και το ένστικτο.

* * *

-ή, -ό [λογικός]

αυτός που δεν υποτάσσεται στους κανόνες και στις αρχές τής λογικής, ο εκτός λογικής.